“Is dit de goede bus?” Twijfelachtig kijken we naar de jaren ’80 bus vol jonge mensen, maar dan zien we het papier op de deur: 'Kindvak'. Ja, dit is de pendelbus die ons maar liefst anderhalve kilometer lopen zal besparen van ‘s Hertogenbosch CS naar de Brabanthallen. Maar hé, we hebben veel spullen te sjouwen en gemak dient de mens, scout of niet… Als we met onze rolkoffer en rugtassen instappen en vol ongeduld zitten te wachten tot de bus wegrijdt, voelt het een beetje alsof we op schoolreis gaan. Een leuk uitje is het ook wel naar de Kindvak, maar er zal tevens gewerkt moeten worden. Aan het einde van de middag zullen we de workshop 'hoe je zorgt voor meer variatie en uitdaging in je activiteitenaanbod' verzorgen. Scouting Nederland treedt naar buiten en daarom staan spelspecialisten Maaike en Petra straks voor het eerst voor een groep bezoekers van een heus vakevenement. Best spannend…
Binnenspeeltuin
Eerst maar eens tijd om een beetje te ontspannen. Na een hapje en drankje in de 'hospitality lounge' laten we ons rustig overdonderen door de vele kleuren en geluiden van de grote 'binnenspeeltuin' die de Kindvak heet. Tussen de rijdende baden, beestjestoiletbrillen, bakken vol schoolfruit en vooral heel veel speeltoestellen, zou je bijna zelf weer kind worden. Als je dan ook nog langs een natuurlijk aangelegd schoolplein met klankschalen loopt, zou jij de verleiding kunnen weerstaan? Wij in ieder geval niet. Maar goed, nadat ook de bezoekers aan de andere kant van de ruimte dat wisten, was het weer tijd voor meer serieuze zaken… De visie van de ontwerpers van dit speelplein was duidelijk: kinderen moeten weer naar buiten, bewegen, zelf ontdekken en fantaseren. Een visie die eveneens wordt uitgedragen door het platform Ruimte voor de Jeugd, waarin ook Scouting Nederland vertegenwoordigd is. Hoe meer kramen en workshopaffiches we zagen, des te duidelijker het werd dat pedagogische professionals beginnen te zien wat wij als Scouting al lang weten: kinderen hebben ruimte nodig om te spelen en participeren. Leren door te doen!
In de schoolbanken
Met leren ben je natuurlijk nooit klaar. Wij schoven daarom ook weer even in de 'schoolbanken'. Waarom zou je alleen iets brengen, als er ook veel te halen valt? Petra kwam, zag en zag nog meer in de workshop 'Ik zie, ik zie… wat jij niet ziet' van Ikke training. In korte tijd werd zij zich weer even extra bewust van hoe zij naar kinderen kijkt en hoe zij daarin verschilde van andere deelnemers en de volwassenen die als voorbeeld dienden. Hoe kijken wij als Scouting naar onze jeugdleden? Hoe kijk jij als leiding naar je scouts? Het is goed om daar af en toe eens als team bij stil te staan. Wat zie jij wat je teamleden niet zien (en andersom)? We trappen allemaal wel eens in valkuilen als te sterk vasthouden aan je eerste indruk en stempels die je op jeugdleden drukt. Tip: zet je opkomst eens een keer op film. Vanuit een hoog, breed perspectief, of juist vanuit het lagere oogpunt van je jeugdleden. Leuk en spannend voor de jeugdleden en voor het leidingteam de kans om beelden te zien die normaalgesproken binnen de 'routine' niet meer zo opvallen. Als bonus heb je na afloop een film om bijvoorbeeld aan ouders te laten zien, of in te zetten als tool bij het evalueren met je jeugdleden.
Maaike bezocht een workshop van de CED groep over 21e-eeuwse vaardigheden. En dan niet alleen het kunnen omgaan met computers en (nieuwe) media, maar denk dan vooral ook aan wat dat met zich meebrengt. Er liggen tegenwoordig veel mogelijkheden voor het oprapen, maar er moeten daardoor ook veel keuzes gemaakt worden. Hoe doe je dat, en hoe kom je erachter waar je jezelf in wilt ontwikkelen? Het CED heeft een model opgesteld met vier kernvaardigheden die de basis vormen voor deze vaardigheden: zelfregulatie (plannen, flexibiliteit), denkkracht (problemen oplossen, verbeeldingskracht), perspectief nemen (inlevingsvermogen) en samenwerken. Allemaal vaardigheden waar we bij Scouting dus al volop mee bezig zijn, bijvoorbeeld door het werken in thema, met insignes en het ploegensysteem. Wist je trouwens dat je denkkracht bij kinderen kunt stimuleren door zo nu en dan eens te vragen: "wat denk je dat er gebeurt als..."? Zo simpel kan het zijn (en kinderen komen dan vaak met de meest creatieve antwoorden)!
Veiling en discussie
Zo vloog een middag om en was het voor ons alweer tijd om de denkkracht van een aantal professionals te stimuleren. Met de headset en reportermicrofoon was het voor ons net zo onwennig als het voor de deelnemers was om een workshop met 'levend wie-is-het' te beginnen, maar beide partijen gingen de uitdaging zeker niet uit de weg. Zo begon een workshop vol enthousiasme en nieuwe ervaringen. Dat de deelnemers in het gehorige beurshok wat harder moesten schreeuwen, hield ze niet tegen om bewogen mee te discussiëren over Scoutingpeilers als brede ontwikkeling en persoonlijke uitdaging. “Dames en heren, de veiling is geopend. Het eerste veilingitem: zelf verantwoordelijkheid dragen voor de knutselkist. Hoor ik dertien jaar? Wie biedt er minder…?” Actief, maar weloverwogen werd er meegeboden op de verschillende items van onze zelfstandigheidsveiling. De biedingen gingen door het dak, of moeten we zeggen, door de vloer? We waren tenslotte op zoek naar het laagste bod: een zo jong mogelijk kind. Het was verrassend en goed om te ervaren dat de visie van Scouting Nederland met de meeste deelnemers werd gedeeld. Ook jonge kinderen kunnen met de juiste begeleiding al veel dingen zelf. Samen met het besef dat kinderen dit ook leuk vinden en oudere kinderen zo telkens opnieuw worden uitgedaagd, vormde het een mooie stimulans om kinderen meer te laten leren door te doen.
Tussendoor werden de deelnemers flink geprikkeld met praktische voorbeelden van activiteiten. Vol inspiratie konden ze hierdoor zelf aan de slag met het 'upgraden' van hun activiteiten. De deelnemers zijn met een flink aantal ideeën voor een uitdagender activiteitenaanbod naar huis gegaan. Hongerig als ze waren naar nog meer inspiratie, kunnen we daarnaast rekenen op flink wat nieuwe bezoekers van de activiteitenbank!
Vol energie
Nadat de laatste deelnemers klaar waren met ons bevragen en het doorbladeren van de kompassen, regiobrochures en ander programmamateriaal, was ons 'hokje' leeg. Rust. Tenminste, van buiten. Van binnen konden we fluitend nagenieten, terwijl we met het rumoer van de vertrekkende bezoekers op de achtergrond alle materialen weer in onze tas schoven. Ons plaatsje in de bus besloten we dit keer aan de uitgetelde kindvakbezoekers te gunnen. Met ieder een fles wijn van de organisatie onder de arm, liepen we naar het station. Energie genoeg!
