Mag ik je iets vragen? Vind jij het ook zo leuk als iemand tegen je zegt dat hij of zij je erg waardeert omdat je iedere zaterdag voor een spannend programma zorgt, of dat het opvalt dat jij zo goed organiseert, geweldige ideeën hebt of zo enthousiast bent! Ik denk dat bijna iedereen geniet van een welgemeend compliment en het je een vrolijk gevoel geeft. Het geeft ook energie om te kijken naar de dingen die goed gaan, of goed zijn – zowel in de klussen die je samen doet, maar ook in jouzelf als persoon. Wat maakt dan dat het in zoveel groepen eerder gewoonte dan uitzondering is om vooral op en over elkaar te klagen, elkaar verwijten te maken waardoor de sfeer in de groep steeds verder achteruit zakt. Hoe voorspelbaar naar toekomstige conflicten en nog meer frustratie en gedoe.
Afgelopen weekend was er een landelijke bijeenkomst voor alle regiocoaches en seniorcoaches van het programma Groepsontwikkeling. Een van de uitgangspunten in het programma Groepsontwikkeling is waarderend werken en we wilden hier met elkaar in verdiepen en oefenen. Op zaterdagochtend heeft Joost van Alkemade ons een workshop gegeven over Waarderend veranderen. Voor de googlefans onder ons hier de link naar een kort tekenfilmpje hierover.
Wat is waarderend veranderen? Eigenlijk een simpele methode waarin je elkaar helpt om vaker succesvol te zijn. In plaats van steeds opnieuw te kijken naar alles wat er fout gaat, kijk je voor de verandering vooral naar de dingen die goed gegaan zijn. In het positieve zit immers veel meer energie en vermogen om tot nieuwe actie en activiteiten te komen dan in het negatieve. Krijg je veel kritiek, dan ben ik vast niet de enige die dan de neiging krijgt te denken: doe het de volgende keer dan lekker zelf, of het de volgende keer gewoon niet nog een keer doet! Door op een positieve manier met elkaar om te gaan wordt het leuker en effectiever met elkaar.
In het programma Groepsontwikkeling kom je dit tegen in bijvoorbeeld de rapportcijfers van jeugdleden en ouders voor de activiteiten of leiding van de speltak te vragen en presenteren. Beter dan alleen klachten op te moeten lossen is het echt fantastisch juist van hen te horen dat ze waarderen wat je doet en je zelfs een 7, 8 of zelfs hoger van hen krijgt. Daar doe je het toch voor! Daar groei je toch ook zelf van!
Het klinkt overigens simpeler dan het is om de positieve elementen in the spotlights te houden. Dat vraagt echt training, maar is ook heel erg leuk om te doen. Het betekent ook niet dat je de dingen die niet goed gaan volledig negeert. Deze dingen zijn er wel degelijk, maar ze helpen je niet in eerste instantie als je iets wilt veranderen. Ze zijn meer een realiteit en startpositie, dan dat dit naar nieuwe oplossingen helpt zoeken. Nog een paar dingen die ik vooral uit de workshop overgehouden heb:
- Wat je aandacht geeft groeit. Geef je meer aandacht aan wat goed gaat, dan gaan er meer dingen beter. Geef je meer aandacht aan problemen, dan krijg je nog meer problemen.
- Door meer opties te bedenken waar je uit kunt kiezen voor een vraagstuk wordt je creatiever.
- Het helpt in gesprekken met elkaar nieuwsgierig naar de ander te zijn en door te vragen.
- Je kan veel plezier hebben en lachen als je in een groep werkt met positieve formuleringen en dat is niet onbelangrijk.
Interessante vraag voor iedere groep of speltak is: is jouw groep een probleem dat je iedere keer opnieuw oplost, of is het een uitdaging (kans) om verder te ontdekken wat er allemaal mogelijk is door dit met een aantal anderen in dialoog uit te vinden?
En om Captain Jack Sparrow te citeren: Het probleem is niet het probleem: het probleem is jouw houding ten opzichte van het probleem.
