Bij het Juliette Low Seminar (JLS) zijn we van de droomfase op woensdag en donderdag als vanzelfsprekend de durf-fase ingegaan. In deze dagen zijn we bezig geweest met het aandurven van de uitdaging als leider. Zo begon woensdag met een hele lijst van uitdagingen waar je zelf uit mocht kiezen, maar het moesten wel die uitdagingen zijn waarbij je angst ervaart. Dus als je het leuk vindt om te abseilen, en je het eng of spannend vindt om aan vijf mensen te vertellen wat er positief of goed aan jou is, was het niet de bedoeling dat je ging abseilen, maar juist je angst tegemoet trad. Tijdens deze uitdaging heb ik voor mijzelf zeker grenzen verlegd en het was heel interessant om mijn gevoel te merken wanneer ik de challenges aanging waar mijn grootste angst zat. Juist door voorbij de angst of door de angst heen te gaan, voelde ik me vrij. Ik kreeg het idee dat ik de wereld naar mij lachte en dat ik alles op mijn pad aan zou kunnen.
Tijdens deze week waren er drie mogelijkheden om de watertoren bij Sangam te beklimmen. Ik heb gekozen om dit tijdens de durffase te doen, dit leek me wel gepast. Dus ik ben vroeg opgestaan om de toren te beklimmen en bovenop het uitzicht en de zonsopgang te bekijken. Het was erg leuk om te doen en ook best wel hoog.
Partners van Sangam
Een ander onderdeel van de durf-fase was het op bezoek gaan bij één van de partners van Sangam. Sangam werkt samen met veel NGO’s die in contact staan met de gemeenschap in Pune. Er waren veel mogelijkheden, zoals op bezoek gaan bij een school waar ze blinde kinderen lesgeven of bij een organisatie die vrouwen in nood een huis geeft. Ik ben naar Kayakalpa geweest. Een organisatie midden in het red light district van Pune. Prostitutie is in India officieel verboden, maar is wel aanwezig. Deze organisatie houdt zich bezig met het registreren en onderwijzen van de FSW’s (Female Sex Worker). Verder geven ze medische hulp en doen ze een check-up wanneer dit gewenst is. Ze hebben goede relaties met de bordeeleigenaren, politie en de FSW’s om dit mogelijk te maken. Ook hebben ze een kindercentrum (één kamer) waar ze de kinderen van de FSW’s opvangen. Vaak hebben deze kinderen geen contact met hun echte moeder, aangezien de moeder niet gehecht wil raken aan haar kind. Het was indrukwekkend om te zien en het verhaal van de medewerkers te horen.
Helaas kon de persoon die deze organisatie in haar eentje heeft opgestart en daarbij verbannen werd uit haar familie niet aanwezig zijn, aangezien ze in Singapore was. Ook zijn we bij één van de bordelen binnen geweest. Aan het einde wilden de vrouwen daar foto’s met ons maken, wat wij prima vonden, maar zodra één van ons haar camera pakte, was het direct “No, no, no”. Natuurlijk hebben we dit gerespecteerd, maar dit zorgde wel voor een ervaring die nog specialer is. We zijn met vijf deelnemers van het JLS gegaan en allemaal waren we behoorlijk uitgedaagd en waren aan het eind verbluft (lastig om de juiste woorden te vinden voor het gevoel waarmee we zaten). Voor meer informatie over deze organisatie, zie http://www.kayakalpa.org.in/
Groeten vanuit India, subh ratri (goedenacht, gezien het hier nu 00:30 is).
